Zastosowanie: do produkcji oklein, na meble, okładziny, wystrój wnętrz, na parkiety, wszelkie obudowy, na wyroby toczone, do rzeźbienia, na instrumenty muzyczne, intarsje, kolby strzelb, galanterię drobną, ramy obrazów.

Sklejanie: dobre, choć związki alkaliczne zawarte w klejach mogą powodować przebarwienia. Wykańczanie powierzchni: bardzo dobre, dobra obróbka na zmatowienie powierzchni, dobrze się pokrywa bejcami i lakierami.

Obróbka: powierzchni dobra, jednak przy dużym udziale żywic utrudnione bejcowanie i lakierowanie.

Wady drewna: krzywizny, niecylindryczność, przemieszczenia twardzieli, skręt włókien, widlastość, fałszywa twardziel, przebarwienia oksydacyjne, pęknięcia mrozowe, pęknięcia okrężne, zgnilizny, chodniki owadzie, szkody wywołane przez ptactwo (dzięcioły).

Trwałość: biel ma niewielką trwałość; twardziel trochę podatna na zaatakowanie przez grzyby i owady, drewno nie jest odporne na działanie warunków atmosferycznych.

Inne: w zasadzie pozyskuje się całe drzewo z korzeniem. Pnie z karpami korzeniowymi są szczególnie cenne ze względu na bardzo wzorzyste okleiny. Składowanie pni aż do momentu odpadnięcia kory poprawia barwę drewna, powodując przede wszystkim różnice w zabarwieniu bielu i twardzieli. Gatunkami zamiennymi dla orzecha mogą być: Bete, Dibetou, Kokko, Imbuia.